సుజాతా భట్ గారి రచన - "పేడ పిల్ల"

మా ఇంటి ముందు రోడ్డు మీద
గుండ్రటి వెడల్పాటి తట్టలో
పేడకుప్ప లెత్తుకునే పిల్ల
మాటిమాటికి నా తలపు కొస్తుంది.
ఆమె నడుమూ చేతులూపే తీరూ,
పేడ వాసనా, దుమ్ము వాసనా,
ఉతికిన బట్టల వాసనా,
కాకి రెక్కలు దులిపిన దుమ్ము వాసనా,
(ఈ వాసనే వేరు !)
ఆ పిల్ల పేడ ఎత్తేటప్పుడు
పేడకడి వాసనా -
విడివిడిగా, ఒక్కసారిగా
ముప్పిరిగోనే ఈ వాసనలన్నీ
మాటిమాటికి నా తలపు కొస్తాయి.
ఐతే, నా కవిత్వంలో ప్రతీకగా
ఆమెని వాడుకోవటం నా కిష్టం లేదు.
అలాగని, ఆ పిల్లని మరవలేను.
పుష్టిగా వున్న పేడకడి నెత్తేటప్పుడు
ఆమె బుగ్గలపై మెరిసే
శక్తీ, మహత్తుల గురించి
వివరించి ఎవరికీ చెప్పలేను.